| 25e dag Castrojeriz - Sahagûn 85 km. |
|---|
|
We konden pas na 8 uur vertrekken, koffie aan de bar, betalen en weg. Een lange eenzame weg, kilometers lang over een middeleeuwse brug met negen bogen waaronder de rivier de Rio Pisuerga stroomt. Links een oud klooster + kapelletje. In Fròmista boodschappen gedaan en postzegels gekocht en weer koffie. Onderweg waren we de tandem met de Australiërs gepasseerd en de duitsers vanuit Chiemsee. De kerk San Marin was open, een romaanse kerk, met een blokband vanuit Jaca, zie je veel in deze buurt. Veel gebeeldhouwde figuurtjes, de kerk is sinds een paar jaar gerestaureerd. Weer verder over de schaduwloze Tierra de Campos, we reden over een nieuwe pelgrimsweg, betaald door E.U. steungelden, in onze ogen, onzin. Weggegooid geld, met veel paaltjes, met een schelpenpad, goed voor je banden. In Carrion de los Condes, fruit, en een nieuwe cap gekocht, het was veel te warm zonder pet te fietsen. Helaas de cap van Nienke verloren. Broodje gegeten in een parkje, op naar Sahagûn, tijdens onze lunch werden we aan de praat gehouden door een spanjaard. We sliepen deze nacht in een Refugio Ïglesia de la Trinidad", een oude kerk, daar was een voorziening gemaakt voor de pelgrimmers. Het zag er schoon uit, wandeling gemaakt, wat gedronken in de schaduw, het was nog erg warm.De kerken waren gesloten San Lorenzó en San Tirso. Goed gegeten, menu del Dia. Voor het slapen nog 5 telefoontjes. En nu naar huis, we moeten om 10 uur binnen zijn. |
| 26e dag Sahagûn - Hospital de Orbigo 115 km. |
|
Langzaam kwam er leven in de oude kerk, de eerste lopers gingen al vroeg weg ± 5 uur, wij om 8 uur.
Fietsen onder een oude poort van San Benito abdij.
Net buiten Sahagûn kwamen we op een fietspad van 34 K.M. lang, voor mijn gevoel net zo breed als een evenwichtsbalk. Om in het plaatsje El Burgo Ranero te komen moesten we weer omrijden, maar, toch koffie gevonden. Weer op het fietspad een klein 2 motorig vliegtuigje groeten ons met zijn vleugels. Boodschappen in Mansilla de las Mulas. Mieke haar banden op laten pompen, ik naar het kerkje Santa Maria. Wat ons opviel, op elke kerktoren wel een ooievaarsnest. Toen kwam:!!!! Gaan we wel of niet naar León, ik was misschien wat prikkelbaar want grote steden is niet zo prettig om door heen te fietsen. Maar León hoort nu éénmaal bij de Camino, dus toch, helaas de kathedraal was van 2 tot 4 gesloten, dan maar een paar kaarten gekocht. Koffie met een pizza punt, een Canadees sprak ons aan, hij kwam met de fiets vanuit Madrid, en ging dan naar Santiago. Terug via de drukke stad, toch weer op de juiste weg. Wat heuvels! , dus weer in het 1e verzet, mooie gele brem struiken. De weg gevraagd, we kregen gelijk koud water aangeboden. Via een oude romaanse brug met 18 stenen bogen naar Hospital de Orbigo, leuke Refugió, met een binnenplaats, Nederlandse beheerder, leuk, alleen de sfeer al. De dorpspastoor was ook aanwezig. Bed toegewezen,inschrijven, stempel, 500 peseta's incl. ontbijt. We zijn ons af wezen spoelen in de rivier Rio Orbigó. Voor dat we gingen eten, nog een bezoekje in de kerk, er was weer feest in het dorp, het mooiste meisje werd gekozen. Heerlijk gegeten, en dat voor 2000 peseta's we moesten weer op tijd binnen zijn, Goed geslapen, wel vroeg wakker van de wind. |
| 27e dag Hospital de Orbigo - Molinaseca 72 km. |
| .
Ontbijt, een hand van de beheerder, wees braaf dames.
1e Weg links, lekker koel, rustige lange rechte wegen, kleine dorpjes, in het westen kan je de top van de Teleno zien, vaak tot vroeg in de zomer met sneeuw. Op naar Astorga, wij gingen links dus steil omhoog, dat was me een klim, dus lopen. Kathedraal gelukkig open. Sta.Maria een bouwkerk in verschillende stijlen opgetrokken, het westfront barokstijl met veel beeldhouwwerk. Prachtig en een overvloed van beelden en goud, en weer een stempel. Koffie gedronken met een Mantecada, een soort boterkoek. We hadden toch wel wat kriebels, op naar Crus de Ferro, over de berg keten Montes de Leon, via Castrillo de los Polvazares, is een nationaal monument, smalle straten, kleine steentjes, en vooruitstekende Balcons. Onderweg bij een oud dametje een Calabas gekocht, om water uit te drinken. De weg was slecht, bar en boos, er was net geasfalteerd, wat een rotweg de banden vol met teer, in Rabanal gestopt. Mieke zag het niet meer zitten, gelukkig, met water en een zakmes kregen we er iets af. We fietsen nu door het Keltische gebied, op naar de klim, prachtig uitzicht, veel heide, struikjes en hoog gras. Onderweg voor ons, liep een Belgische dame, samen met haar ezel, ze was 29 Maart vertrokken, wilde heen en terug lopen. Bij Cruz de Ferro even genieten, we hadden een behoorlijke klim met stijgingen ertussen van 10 tot 12 %. Een markant punt van de route. Voor de vroegere pelgrims een teken dat zij Santiago zouden halen. Symbolisch legden zij een deel van hun last af, door het werpen van een steen op de grote hoop aan de voet van de kruis. Wij hadden een steen meegenomen, vanuit Ostabat, dus er liggen er nu twee meer bij. De moderne pelgrim houdt het gebruik in ere, als een stap in een nieuwe fase van zijn levensweg. Het is moeilijk, deze fase onder woorden te brengen, maar het was indrukwekkend, miljoenen zijn ons al voorgegaan. Nu volgt een spectaculaire afdaling, met veel vergezichten, één gele heuvel met Bremstruiken. We kwamen zoveel kleine dorpjes tegen, te veel om op te schrijven. We zouden overnachten in Molinaseca, het Hotel Palació lag bij de rivier Rió Sil, weer een oude boogbrug, we waren best moe, nog wat gewandeld, we kwamen weer 4 duitsers tegen, hadden we almeer ontmoet, vroegen naar een restaurant. Ook naar ons adres. Deze dag over het asfalt was ons slecht bevallen. |
| 28e dag Molinaseca - Vega de Valcarce 54 km. |
| .
Heerlijk geslapen, fietsen stonden keurig in de hal, de sleutel konden we gewoon in de deur laten. Het dorp was stil en verlaten, of dat wij daar alleen waren.
We fietsten door wijngaarden van het gebied El Bierzo.Wel heuvelachtig. We zaten nog maar net op de fiets, of de telefoon ging, Kees kwam ons vertellen dat hij ons zou ophalen, samen met onze vriend Cor Brouwers, dus gelukkig niet alleen, en nu kan Cor ook genieten van onze aankomst. De kriebels beginnen toch te komen, want we zitten al aardig dicht bij ons einddoel. Ponferrada, een grote fabrieksstad aan de rivier de Rio Sil. We kwamen al heel snel bij het kasteel, helaas gesloten, ook het toeristen buro. Dan maar een kop koffie. Nog in de kerk de basiliek "La Encina"(de steeneik) geweest, wat een rust straalde daarvan uit, hele mooie piano muziek op de achtergrond. Na het verlaten van de stad, onder een poort door, hoeveel pelgrims, zijn hier al geweest!!!! Om uit de stad te komen, was weer een probleem, eerst langs een kolenfabriek, gelukkig een dame, kon ons de weg wijzen, maar na een half uurtje waren we dan ook, eindelijk op de juiste route. Richting Villafranca del Bierzo, mooie plaats. Beroemde Santiago kerk, voor de vroegere pelgrims een bijzondere betekenis, wie hier niet verder kon kreeg dispensatie, hierdoor kregen zij dezelfde aflaat als in Santiago. Stempel, boodschappen, fiets laten nakijken, het werd voor ons gratis gemaakt, koffie gedronken met 2 heren uit Hardenberg, wat gepraat over de tocht, één van deze heren, had 2 jaar geleden een zware rug operatie gehad, maar duidelijk iemand met een ijzeren wil. Nu begonnen we aan een klim van 30 km. maar wij gingen tot Vega de Valcarce i.v.m. voetballen (ze hebben de wedstrijd gewonnen). Het was een prachtige smalle kloof van de Rio Valcarce, veel bossen en hoge bergen. T.V. gekeken in Meson Las Rocas, geslapen in het dorpje in Pension Fernandez, lieve dame, die onze was bij haar liet drogen. Nog wat gewandeld, telefoontje van Nel van Hell, haar moeder was gevallen en lag in het ziekenhuis, of ik een kaarsje voor haar wilde laten branden in Santiago. Alweer voldaan naar bed. |
| 29e dag Vega de Valcarce - Portomarin 88 km. |
| .
Eerst nog een ontbijt in Meson Las Rocas, en we konden aan de pittige klim beginnen, maar het was nog vroeg, dus niet zo warm. Door een schitterend dal onder de snelweg. Langs dorpjes met 4 of 5 huizen. In Puerto Pedrafita nog een fotorol gekocht, en nu naar Cebreiro, een klim van 4 km. In Cebreiro kwamen we een Australiër tegen, hij liep de Spaanse route al voor de derde keer, hij zei; jullie zijn gelukkig dat jullie dit nog kunnen, hij was dik in de 60, maar sliep in hotels, voor zijn privacy. Cebreiro een dorpje uit de middeleeuwen, net als bij ons het openlucht museum, het kerkje uit de 10e eeuw was sober, maar met een Maria beeld uit de 12e eeuw en een bewaarplaats voor de heilige beker. Het was er erg koud, koffie en kaarten gekocht. Bijzondere huizen, half in de grond, met een bewerkte rietendak. We komen nu in Galicië, het verschilt van de andere delen van Spanje, vanwege het Keltische karakter. Inkopen gedaan in Alto de Poio, van god en iedereen verlaten. De weg is inmiddels verbreed en met borden met een overstekende pelgrim. Heerlijke afdaling 10 km. lang, een heerlijk gevoel, je hoeft niets te doen. In Samos ons brood gegeten, in dit dorp een prachtig klooster San Juliàn met een barokke gevel. Je kan eventueel bij de paters slapen, wij hebben dit niet gedaan. Door Sarria, dat was alleen een nieuwe grote stad, met hoge gebouwen. Door de heuvels naar Portomarin, lag aan een stuwmeer, er is een nieuw dorp boven op de heuvel gebouwd, het oude dorp ligt op de bodem van het stuwmeer. De kerk San Juan is weer opnieuw gebouwd, hier en daar ziet men genummerde stenen, overblijfsels van de herbouw. We sliepen in de plaatselijke Refugio, zag er schoon uit. Eerst ons wat opgeknapt, gewassen, pilsje, rondgewandeld en kaarten geschreven. Gezellig gegeten, naast ons aan tafel een heer uit Wales, was alleen, sliep regelmatig in een hotel, om weer wat bij te slapen. Want in de gemeenschappelijke slaapplaatsen is het 's nachts niet stil. An Visser belde me, ze maakte zich zorgen, maar alles nog steeds goed. Na een flesje wijn sliepen we prima. |
| 30e dag Portomarin - Arzua 65 km. |
|
Ik dacht goed te slapen na de fles wijn, maar slecht geslapen, liggen draaien en 's morgens had ik het koud, moet je je slaapzak maar over je heen trekken. We werden wakker, alles buiten grijs, één dikke wolkenlaag, dus jack aan. Koffie+croissants, boodschappen gedaan en een lichte klim van 12 km. je zag niet veel en wat we zagen waren allemaal lopers met een lange stok, waarom zo lang!!!! Door kleine dorpjes, veel dames en heren liepen met een kudde koeien. In Lameiros stond een oud verweerd kruis met afbeelding van Christus en Maria op de andere kant, het is alsof het kruis de vermoeide pelgrim toe roept: Mijn pelgrim waar ga je naar toe, Op de weg naar Santiago, Ik weet niet of je aan zult komen. We sliepen in Casa Frado Pension, erg schoon, we waren de enige gasten, ons weer wat opgeknapt, kleding gewassen. Een wandeling gemaakt kerk Magdalena was gesloten. Heerlijk gegeten, soep a la mama, kip en een kop koffie in een klein cafeetje aan de overkant. Deze dag was net als fietsen door het Simmertal in Zwitserland. |
| 31e dag Arzua - Santiago 54 km. |
|
Spannend, de laatste dag, wie weet ontmoeten we Kees en Cor vandaag. Heel rustig fietsen, een prachtige natuur, volop bossen met eucaliptus bomen. Een gevoel van dankbaarheid, tot zo ver al gehaald. Koffie in Touró, niet één maar twee kopjes, onderweg nog twee lotgenoten ontmoet, waren erg moe, ééns maar nooit meer. Zij fietsten ook een sponsortocht voor het gehandicapte kind. Weer op de fiets, lekker liggen lezen, gewoon je tijd uitzitten. Op naar Santiago, langs de berg Monte del Gozo (vreugdebrug) pilsje, toch naar Kees gebeld, zij zaten nog 150 km. voor Santiago. Een foto gemaakt van de torens van de kathedraal, ik was best zenuwachtig. De aanblik van de Santiago, deed mij minder dan ik had verwacht. Het gaat niet zozeer om het aankomen, als wel om de weg ernaar toe af te leggen. Onze afspraak was, Kees zou bellen als zij voor de kathedraal stonden. Dus wij hadden nog tijd genoeg, in het centrum van Santiago sorbet gegeten,voetbal gekeken, gezellige drukte. Inmiddels hadden we onze AJAX t-shirts al aan, dat zou fl. 500,-- opleveren voor mijn sponsoraktie. We werden ook aangesproken, of we uit Nederland kwamen, ik dacht, hoe weten ze dat nou, stom!!! onze shirts. En maar wachten !!! en daar ging de mobiele telefoon, ze waren op het plein, wij inpakken en wegwezen. Aankomst, wat een plein zo groot, geen Kees en Cor, die waren in de kerk. En daar stonden ze boven op de trappen. Het was voor Kees en mij heel emotioneel, kan ik niet verklaren, hoe en het waarom, we zijn elkaar maatjes, blij dat we elkaar weer heel zagen. Wat ik voelde weet ik niet, Hans gebeld, maar ik kon niets zeggen , een brok in mijn keel. De kathedraal van binnen bekeken, en natuurlijk de aanraking van het beeld van Sint Jacob, dat in de loop der jaren door duizenden maar dan ook door duizenden pelgrims is aangeraakt. Weer terug, bij de gewone dingen, een drankje op onze tocht, een hotel gevonden, Hostal Maycor, waar ook de 2 heren uit Hardenberg sliepen. Heerlijk gegeten, Mieke en ik kregen iets van Kees, een goud Jacobs schelpje als aandenken. Een waardevol kado. Op naar de auto, heel mooi, komt later wel. Slecht geslapen, heel de nacht gedacht aan het grote plein. En aan mijn sponsors: het is gelukt! 2669 kilometer. van Amstelveen naar Santiago. |
| 32e dag Santiago Rustdag. |
|
De fietsen stonden veilig in het hotel, ontbijt, ook de Hardenbergers waren er. Het in ontvangst nemen van de pelgrimsoorkonde is een vrij zakelijk gebeuren. Ik had een gesprekje verwacht over motieven en ervaringen, maar het enige wat we moesten doen is het invullen van een formulier. We kregen wel een hand van de pastoor. Elke dag om 12 uur is er een pelgrimsmis, tijdens onze dienst kregen we te horen, wie er aangekomen zijn, wat ik kon verstaan was "eBicicleta Ollanda"e (op de fiets uit Nederland). Jammer tijdens onze dienst, werd niet het grote wierookvat door de kerk gezwaaid, niemand wilde betalen. Een indrukwekkende mis, ± 30 à 40 pelgrims die zondag of maandag waren aangekomen, woonden deze mis bij. Daarna nog wat rondgewandeld, en mijn kaarsjes opgestoken. Gelopen, museum bekeken. In Hostal de los Reyes Católicos, een 5-sterren hotel wat gedronken, was vroeger een pelgrims verblijf. Een speciaal gevoel, te slenteren, en af en toe wat bekende pelgrims tegen gekomen. We waren nu weer toerist.... |
|
Graag een woord van dank, voor mijn familie, vrienden, buren, belangstelling via mijn mobi. Mieke bedankt voor je vriendschap. Bedankt, ook mijn beschermengel. Alle sponsors van klein tot groot, het was GRANDIOOS: |
| DAG 1 - 8 | DAG 9 - 16 | DAG 17 - 24 | DAG 25 - 32 |
|---|
U kunt reageren met
e-mail
Terug naar mijn thuispagina